Vooruit met de bok
Als het aan de Drentse biologische melkgeitenhouder Marieke Louwes ligt, gaat de Nederlandse consument bokkenvlees eten. Een smaak die wij Nederlanders niet van huis uit gewend zijn. De oprichting van coöperatie Bio Goat Meat is een stap in die richting: ‘Naar minder voedselverspilling, een beter leven voor de bokjes en een nog duurzamere biologische melkgeitenhouderij’.
Trots staat Marieke Louwes tussen de bokken op haar boerderij Pronkjewail in Ruinerwold. Deze zijn nu zo’n zeven maanden oud. In de traditionele melkgeitenhouderij zouden ze niet hier opgroeien, laat staan zo oud worden. ‘Normaal gaan bokjes na hun geboorte naar een opfokker. Die laat ze na zes weken slachten. Het vlees wordt verwerkt tot diervoeder of geëxporteerd naar Zuid-Europa. Zonde, want het is goed vlees’.
Het bokje
Het wrong al een tijd bij Marieke en haar partner Rien Louwes. Om melk te geven, moet een geit een lam krijgen. Maar de helft van de lammeren is bok, en die geven geen melk. Het voeren en stallen kost bovendien meer dan het vlees opbrengt, want in Nederland wil niemand ze eten. Het beestje is daardoor het bokje. ‘Als we geitenmelk en geitenkaas willen, dan worden er bokjes geboren. Maar het dier mag er niet de klos van zijn dat het toevallig een bokje is’.
Bok op de kaart
Samen met collega-geitenhouder Hielke Tuenter van Agroservice Tuenter vraagt ze subsidie aan, gericht op plattelandsontwikkeling in het Noorden. Mede met deze investering richten ze in 2017 de coöperatie Bio Goat Meat op. Het doel: de positie van de biologische melkgeitenhouders en het leven van hun bokjes verbeteren. Al 35 van de 45 biologische melkgeitenhouders in Nederland zijn inmiddels aangesloten. ‘Dat geeft wel aan hoezeer het leeft. Sommigen waren al individueel bezig. Maar in de coöperatie staan we sterker. Onderling delen we kennis over hoe de bokjes te houden en te laten groeien. Ook de afname van het vlees neemt toe, waardoor steeds meer bokjes op hun eigen boerderij kunnen opgroeien’.
Smaak
De coöperatie doet veel om de mogelijkheden van het vlees te laten zien én proeven. ‘We organiseren open dagen op de boerderijen, nodigen koks en studenten van de koksopleiding uit en zijn op evenementen aanwezig’.
De meest gehoorde reactie? ‘Vrijwel iedereen kijkt eerst wat bedenkelijk. In Nederland zijn we niet opgegroeid met geitenvlees. Ze verwachten dat het smaakt zoals een bok ruikt, maar dat is niet zo. “Oeh, dat is lekker” en “dat had ik niet verwacht” is vaak het eerste wat ze zeggen na een hapje’, zegt Marieke Louwes lachend. Haar tip? ‘Bokkenvlees smaakt heerlijk in stoofpotjes, worst en in een rillette op toast’.
Bio-logisch
‘Steeds meer mensen vinden het belangrijk te weten waar hun vlees vandaan komt. En bokkenvlees is er nu eenmaal, daar kunnen we niet omheen. Laten we er dan ook voor zorgen dat we het op waarde schatten. Op de biologische geitenboerderijen kunnen de bokjes de hele zomer in de weide scharrelen, zonder de stress van het verplaatsen en zonder al na zes weken geslacht te worden’.